بدرود با رادیو رنگارنگ

فرزین گرامی؛ مرجان عزیز؛

خوب شد برنامه دیروز را گوش دادم.
هم امروز هم برای شنبه دو مصاحبه درنظر گرفته بودم که زنگ زدم و فعلا از مصاحبه ها صرف نظر.
ولی پنداری اصلا و ابدا نه محیط اش هست نه در این بیغوله جو حاکم گشته بر رادیو تلویزیون ها امکان عملی گشتن اش.

می دانم نهایت نظم و نهایت آزادی را در برنامه به اجرا رسانیدند. منتها بدی من این است که کار گروهی یک شرط دارد:شناخت افراد. چون وقتی از رادیو رنگارنگ تشکرمی کنی یا همکاری معنایش این است که از یک تیم سپاس داری و وقتی ساعتها ؛ بیشتر از همان بیست وسه ساعت برنامه ات؛ به شخصی چون آقایی که نام علی رضایی دارند ؛ داده می شود دیگر کار دسته جمعی سووال برانگیز می شود و از میان خواهد رفت.

این نامه را به عنوان خداحافظی از رادیو رنگارنگ پذیرا باشید و بایست بگویم بهترین ساعات و روزهای امیدوار کننده ای بود که ارزش اش سالهای سال باقی خواهد ماند. می خواهم پاس وجود نازنین و پر مهر و خوبی شما را در خاطره ای خوش باقی نگاه دارم.

اما جای من در کنار سخنان و پاسخ های سربالای چنان افرادی و البته پاسخ خارج از محدوده شما که " ما ایشان را می شناسیم" نخواهد بود.

اگر لطفی نموده و این بیست و سه ساعت برنامه را به شکل سی دی برایم به یادگار بفرستید بسیار خوشنودم کرده اید.

با سپاس

سایه سعیدی سیرجانی