نیاز امروز و درسی از تاریخ

نگران برزخی هستم که امکان تکرار گشتن اش را بر سرزمین ام می بینم. نگاهی به تاجیکستان بیاندازیم: این روزها صحنه های خاطرات صدرالدین عینی پیش چشمم زنده گشته و اینکه چگونه از مکتب خانه های اسلام دامن حکومتی کمونیستی بر پهنه ای وسیع گسترده گشت.

و نگاهم به پاکستان است و اینکه اگر عراق سرنوشت پاکستان هند را نسب به ایران بگیرد. و این اسلام دفاعان مذهب زده به یک قطعه از خاک بسنده کنند! دریغا که تکرار است و تکرار. چه همان شریعت پناهان شمشیر الله بدست از نجف و کاظمین سر ریز " ایران" شدند و در پی دستیابی به امیال حکومت جهانی اسلام، بلایی چهارده دهه حکم رانده را باز مسلط بر جان و مال و سرزمین ایرانی کردند.

امیدم به راه حلی است که جهان با دیدن این تجربیات تاریخی به تکرار مکرراتی ناکارآمد نپردازد.

مهم سلاح آگاهی مردم ایران و جهان است و تعیین تکلیفی به صراحت جدا کردن ریا و شعار زدگی از وجود خود گرفته به این دام. نه اسلام و نه حکومت کمونیستی نسخه برای سرزمین ایران نخواهد بود. ایرانی قرن هاست با هر مکتب " اسفندیار" تراشی به ایستادگی قد برافراشته. آنچه زخم بر این بدن استوار است از ریا و خودفریبی است که مردمان بدست قدرت پیشگان با دامن زدن به جهل عادت گشته دامن می زنند.

کارنامه سیاه شریعت جهان گستر چه به نام گسترش "دین بهی" چه این اسلام آن لب شمشیری است که مقابل اش حکومتی است کمونیستی. هر دو این نامتعادلان لازم و ملزوم همند و در این میان نیز جهان با دیگر بلایی که وزنه را سوق به هر دو سوی این بلا می افکند ؛ آشنایی ها دارد. همانا عامل محرک و خیزشگاه هر دو تعصبات : هیتلر زمانه است. با حربه " غرور ملی" چنان ایدئولوگ هایی صادر می کنند که نقش وزنه بر هم زن تعادل جهان را قرن ها رقم زده است.

اینک امروز است و نگاهی به رقم زدن روزی نو و مسوولیت حاصل از آگاهی این سیاه بازی های تاریخی. جهانی امن امکان پذیر است اگر سلاح مخرب ایدئولوژی از " ارزش های انسانی" کنار نهاده شود.

نگاهبانی از آزادی و پاس وطن " خانه" برای پرورش نسلی بدور از دست درازی های ماهران مغز شو لازم است و بسیار لازم. این نیاز امروز با تعیین روشی " روشن" در برابر قدرت تشنگان دیکتاتور مایه؛ پاسخ داده خواهد شد.